Aller au contenu

fouwêye

Èn årtike di Wiccionaire.
Li rfondaedje di ç’ mot cial est co so balance. Fåt i scrire « fouwêye » u « fouwaye » ?

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje vî francès « fouaille ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
fouwêye fouwêyes

fouwêye omrin

  1. feu.
  2. poussire di tcherbon ki kou fé esplôzer ene houyire, tchåfor
  3. (walon levantrece) eshonna di djins ki s' ricnoxhèt do minme sonk, del minme famile.
    • Nos estans bons, francs et lwèyås, exhous del fine fouwêye [fowaye] di Lîdje. — JHau, Quatre dialogues de paysans (1631-1636).
    • Il aveût stu à Lîdje avoû* tote li hôt’lêye des signeûrs d’Ardène: Li sîr Bièrtrand d’Sèdj’vå, ses cusins d’Florzé (...), francs lurons qu inmît dè flahî dè stoc, po l’glwére di leû fouwêye Joseph Mignolet, "Li Payîs des Sotês", 1926, p. 31.

Sinonimeye

[candjî]
eshonna di djins ki s' ricnoxhèt do minme sonk, del minme famile

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
feu; Loukîz a : feu
nulêye di poussire di hoye ki pou espôzer
raece