Aller au contenu

hagna

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « hagnî » avou l’ cawete « -a ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
hagna hagnas

hagna omrin

  1. çou ki pout moussî e-n ene boke.
    • Tot m' djambonea est magnî : i gn a pus nén on hagna Motî Forir (fråze rifondowe).
    • On hagna d' peme, di pan Motî Haust (fråze rifondowe).
  2. boket ki dmane d' ene sacwè.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
  3. çou ki pout moussî dins l' batchea d' ene machene.
    • Adon, å côp d' levî do mecanicyin, li machine si rmete d' adroet, prete a-z ataker on novea hagna Louis Lagauche, "Li hatche di bronze" (1937), p. 48 (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. ene fadêye a dobe hagna : foû spesse tåte.
  2. hagna d’ pupe : dibout d' pupe.

Sinonimeye

[candjî]
çou ki pout moussî dvins ene boke
çou ki dmane d' ene sacwè

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant Basse Årdene

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
çou ki pout moussî e-n ene boke
çou ki pout moussî dvins l' batchea d' ene machene
boket ki dmane d' ene sacwè