Aller au contenu

kiveriner

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di k(i)- / co-
Plinne cogne Lidje-Årdene
(betchete sipotchåve)
Cogne Nameur-Tchålerwè
(betchete nén spotchåve)
Sipotcheye cogne Lidje-Årdene
kiveriner coveriner cveriner

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « veriner » avou l’ betchete « ki- » des viebes çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) kiverene
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) kiverinez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) kiverinans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) kiverinnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) kiverinrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) kiverinéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) kiverene
pårt. erirece (dj’ a, vos av) kiveriné
Ôtes codjowaedjes come copiner

kiveriner (v. sins coplemint) (å prono : si kiveriner)

  1. bouter a ptits côps dins tere, tot djåzant d' singlés.
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.