lårmire
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « lårm- » (« låme ») avou l’ cawete « -ire ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /lɔːʀ.ˈmiːʀ/ /laːʀ.ˈmiːʀ/ /loːʀ.ˈmiːʀ/ (betchfessî å)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /lɔːʀ.ˈmiːʀ/
- Ricepeures : lår·mire
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| lårmire | lårmires |
lårmire femrin
- (mot do bastimint) årtchowe finiesse di cåve.
- Li lårmire (u l' trô d' enairixhaedje) des cåves doet dmorer drovowe — Li saga do radon, p. 77 (fråze rifondowe et rarindjeye).
- Ossu, dvant les lårmires do Pot d' Ôr, del croejhete, då Tchén Bleu, li sployon d' nosse Djan manka do rvierser tote ene hiede di cårpeas k' louként tourner, avou des ouys come Sint-Djîle, les polets, les tchapons, les dindons, ås brotches des forneas — Joseph Mignolet, "Vé l’loumîre" (1922) (fråze rifondowe).
