lawere
Etimolodjeye
[candjî]Li mot est foirt coinrece, après Djodogne, djusse astok des Flaminds; i vénreut kécfeye bén d' on viebe å cmandeu * «laewer» (livere), ki sereut parint avou l' tîxhwès nonnafrikin « leweren » (livrer) (neyerlandès « leveren »); ci sereut, e flamind, l' ôre di livrer, dj' ô bén: di hiner s' måye, ricomprins come li tchike leye-minme (etimolodjeye nén acertinêye)
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /la.ˈwɛːʀ/
- Ricepeures : la·were
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| lawere | laweres |
lawere femrin
- (mot d’ djeu) pitite bole di veule ki sieve a on djeu d’ efant.
- Berôler dins l' nive di l' ivier
A schlide u a coucou-poyon
Di l' esté, djouwer ås laweres
Bagnî miernou å Pré des Ponts — André Dewelle (fråze rifondowe).
- Berôler dins l' nive di l' ivier
Sinonimeye
[candjî]tchike, måye; 
Loukîz a : « tchike »
Sipårdaedje do mot
[candjî]Roman Payis (a Djodogne, todi)
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
