Aller au contenu

manêye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « man- » ‎(« mwin ») avou l’ cawete « -êye »; çou k' fåt mete dins ses mwins come ovraedje.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]

manêye omrin

  1. ovraedje k' on doet fé, dins tot l' minme ké mestî.
    • Nos alans co fé ene manêye divant do disteler Motî d’ Cînè (fråze rifondowe).
    • Monsieu Nanård si dmandéve dedja kimint k' i s' î prindreut po pardoner a s' feme tot lyi dnant ene pitite manêye. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.34 (fråze rifondowe).
  2. pårt di bwès d' tchåfaedje dinêye tos ls ans ås djins ki dmanèt e-n on viyaedje.

Ortografeyes

[candjî]
E li scrîta (1100-1600) :
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C9, R13

Ratournaedjes

[candjî]
ovraedje a fé
pårt di bwès