Aller au contenu

manante

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « manere » (dimani), vî lingaedje d’ oyi « maner » (minme sinse) avou l’ cawete « -ante ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
manante manantes

manante femrin

  1. tchampinne ou aloye ki dmane dismetant l' ivier.

Parintaedje

[candjî]

Contråve

[candjî]

Fås amisse

[candjî]

Li francès «manante» n' a nén l' minme sinse.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  • manante : E1

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
manante
  • Francès : grive ou alouette qui n' émigre pas en hiver (nén ratournåve direk e francès)