Aller au contenu

metchansté

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « metchant », avou l’ cawete « -té », (avou on ristitchî S), çou ki dene on mot avou l’ dobe cawete « -sté ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
metchansté metchanstés

metchansté femrin

  1. difåt d' ene sakî, d' ene biesse k' est metchante.
    • C' est l' metchansté ki lyi fwait fé çoula Sintake Rimåke (fråze rifondowe).
    • Li trompreye a tant des piceures,
      Po mete li pôce a l’ oniesté,
      Ki vs dirîz vey ki l’ metchansté
      A pris djîsse divins tchaeke dimeureJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.19, “Avâ l’ Aiwe” (fråze rifondowe).
    • Mins l’vilmeûse mètchanceté, qui s’ècråhe di nos plåyes
      S’ènûl’reût-st-èl vapeûr qui montr’eût dès bouyon,
      Et tot r’toumant so l’tére, èle î sèm’reût pés qu’måy
      Li hayîme di l’Amoûr qu’on s’deût inte vrêys Walons— Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.170.

Sinonimeye

[candjî]

malice

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
difåt d' ene sakî k' , d' ene biesse k' est metchante