Aller au contenu

niyon

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « nigela » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
niyon niyons

niyon femrin

  1. (mot des cinsîs) (botanike) (mot d’ boledjreye-påstedjreye), sôre di smince ki pout siervi a-z anoeri l' påsse do pan, s' no sincieus est Agrostemma githago.
    • Emey l' cour d' ene cinse nouv ou dijh djaenes poyons,
      Corèt, rouflèt, lancèt cwand leu mere fwait ene ahote
      Et cloucsêye après zels pol mwinde pitite faflote
      K' ele trouve avå les voyes ; soexhe-t i paye ou niyon
      Louis Lagauche, "L' inmant", Les poyons, (1947), p. 84 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant w. do Mitan

Ratournaedjes

[candjî]
niyon