ongue

Walon (Rifondou)

Sustantif

singulî	pluriyal
ongue	ongues

ongue f.

1. pitite plake di coine k' i gna å dbout des doets et des årteas d' ene djin.

Parintaedje

• onglete, onguea
• onglidî (noûmot)
• dizongler, dizonglaedje

Mots d’ aplacaedje

verni ås ongues

Omofoneye possibe

• onke
• onk

Ratournaedjes

± coine å dbout des doets

• Arabe marokin : 8fer =‎ dfer = ضفر
• Inglès : nail ^(en)
• Francès : ongle ^(fr)