Aller au contenu

påpe

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « pape », lu-minme do latén « papa », lu-minme do grek « πάππας ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
påpe påpes

påpe omrin

  1. (e l’ eglijhe catolike) tchîf di l' Eglijhe Catolike.
    • Dji scrireus bén å påpe po-z aveur ene pitite faveur !… Paul-Henri Thomsin, ratournant "Li vî bleu" da François Walthéry & Raoul Cauvin, 2011 (fråze rifondowe).
    • So ç’ trevén la, a Rome, li påpe aveut sayî d’ andoûler les andjes. Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).
    • Sint Pire vént di scrire å påpe k' i fwait lourd e paradis, [...] k' i s' dispaitche d’ î avoyî del djonnesse po s' discandjîw:Joseph Mousset, Deus tchansons walonnes sol hertchaedje des erlikes da sinte Alénie a Lîdje (1843) (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. pus catolike ki l' påpe
  2. po les coyes do påpe

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
påpe