Aller au contenu

peyon

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : påwion, poyon.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « pey- » ‎(« piou ») avou rbetchfessaedje do Y, avou l’ cawete « -on ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
peyon peyons

peyon omrin

  1. (no d’ inseke) pitit inseke, formagnant des poys do bas vinte et do drî des djins.
    • (ås noices, deus cmeres ki sont padrî les maryis)
      - Si ome a des peyons.
      - Awè, dj' el sai bén Christian Thirion, Li Rantoele, l° 107, p. 2.

Ratournaedjes

[candjî]
formagnant inseke

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike peyon so Wikipedia