Aller au contenu

piyotche

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « pioche », riwalnijhî avou l' son /ʃ/ (ch) divnant l' son /ʧ/ (tch), çou ki n' s' a waire fwait spontanêymint e 20inme sieke; (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 1900).

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
piyotche piyotches

piyotche femrin

  1. (usteye) usteye des terasseus, avou deus costés, li pike eyet l' plat.
    • Pire boutéve ses dijh eures come piyotche et come piyotcheu, efonçant s' piyotche dins les bancs d' agåjhe Michel Piette (fråze rifondowe).
    • On radjustéve li pike et l’ plat des piyotches po k’ i soeyexhe pus deur. On les trimpéve divins d’ l’ aiwe avou do savon disk’ å moumint k’ elle avént ene djaene coleur Modele:LJeu (fråze rifondowe et rarindjeye).
    • C' esteut totès platès pires di såvlon, a saetchî avou m' piyotche et a taper avou m' schoupe.

Parintaedje

[candjî]

piyotchî

Mots vijhéns

[candjî]
  • (minme sôre d' usteye, mins ki n' dihawe ki d' on costé): hawe, hawea

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
usteye po cåvler, ås deus tiesses