Aller au contenu

råvion

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Svierba do viebe « råvyî », avou l’ cawete « -ion »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
råvion råvions

råvion omrin

  1. sondje.
    • Ele si pormoenne a pîs dschås Ledjire come on påwion Divins tos mes råvions Jean-Pierre Vervier (fråze rifondowe).
  2. sacwè k' on råveye après.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
  3. pitite istwere k' on raconte.
    • Et, cwand c' est k' e l' ivier, do tins des longuès shijhes,
      Li scrinî, tot halcrosse, contéve ci råvion la,
      I n' mankéve måy do dire ås djonneas k' el schoûtént :
      «Et vola, mes efants, come li tchinne s' a rvindjî !»
      Henri Simon, "Li rvindje di l' åbe (fråze rifondowe).
    • C' esteut la k' nos grands-peres, astaplés come des royes,
      Divant l' legne ki blaméve, racontént sins façon
      Å manaedje rapoûlé, les contes et les råvions
      Ki fjhént påmer d' rire ou ki dnént l' tchå di poye
      Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 8 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Loukîz a : « råvyî »

Sinonimeye

[candjî]
sacwè k' on råveye après
pitite istwere k' on raconte

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E203

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
sondje
rafiya
pitite istwere k' on raconte