sôr

Loukîz eto : sôre, sor, sor-.

Walon (Rifondou)

Li rfondaedje di ç’ mot cial est co so balance. Fåt i scrire « sôr » u « sôrt » ? (li scrijhaedje "sôrt" est tot l' minme li pus corant, d' ostant pus k' on ritrouve bén li "t" dins ls ôtes lingaedjes romans (fr:sort, it:sorte, es:suerte))

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

Sustantif

sôr omrin

li destinêye, veyowe come li cåze di çou k' arive el vicåreye.
- nouk n' est contin di s' sôr.
- Wice k' i vonxhe, on n' les louke pus,
  C' est del martchandeye di rbut.
  Vola l' sôr d' on vî måye ! — Henri Forir, Blouwett lîgeoiss, Li marièche di m'kuzin Flip, 1843, p.11 (fråze rifondowe).
- Les meye pititès tchintreyes
  Ki fèt l' sôr di l' ovrî moens laid— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Eco todis", tome 34, p. 131 (fråze rifondowe).
emacralaedje.

Ratourneures

tirer å sôrt : tchoezi a l' astcheyance (tot leyant l' sôrt decider).
taper on sôr : emacraler. rl a: tchôkî, segnî.
diner di s’ sôrt.
- I vs grawyive seur bén e vinte, la k’ vosse cuzén Djannesse m’ end aveut dné d’ vosse sôrt ? — Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.28 (fråze rifondowe).