Aller au contenu

scråwe

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
scråwe sicråwe escråwe

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « scrōfa » (troye) ; racuzinåve avou l’ mîtrin francès « escroe » (XII sieke), divnou e mîtrin francès « escroue » (1542) et e francès « écroue » (1752), divnou omrin « écrou ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
scråwe scråwes

scråwe femrin

  1. pîce di fier, di plastike avou on trô filté la k’ on pout fé tourner ene vis divins.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
scråwe