soleur
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje latén « solere », (minme sinse).
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | sou |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | soloz |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | solans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | solnut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | soleu |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) |
soleur (viebe å coplemint)
- (vî mot) aveur l' abitude di fé ene sacwè, aveur l' abitude d' aveur èn estat dné. Li viebe est shuvou d' on viebe e l' infinitif, ou di esse et èn addjectif. Di pus, cåze di s' sinse, li viebe est defectif, i n' s' eploye (ou purade... i s' soleut eployî) k' ås tins durants do passé: dji sou, ti sous, i sout, nos solans, vos soloz, i solèt/solnut; dji soleu, ti soleus, i soleut, nos soléns, vos solîz, i solént; tot solant.
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
