Aller au contenu

spexheur

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
spexheur sipexheur espexheur

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « spexh- » ‎(« spès »), avou l’ cawete « -eur ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
spexheur spexheurs

spexheur femrin

  1. cwålité u dfåt di çou k' est spès.
    • On s' cwite li bresse, on cabriyole,
      On s' birlance, on cwirt des murguets;
      Les vwès shûhèt l' ton di l' ariole;
      On dschind dins li spexheur do bwès…Martin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 104, "Trop′ èhåstés !" (fråze rifondowe).
  2. (cronolodjeye) nute.

Ratourneures

[candjî]
  1. saetchî foû di spexheur

Sinonimeye

[candjî]

Contråve

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
spexheur
spexheur