Aller au contenu

tchançleus

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « tchance », avou l’ dobe cawete « -leus » ; çou ki dene on mot avou l’ cawete « -eus ».

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin tchançleus
femrin padrî tchançleuse tchançleuses
femrin padvant tchançleuse tchançleusès

tchançleus omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. k' a del tchance.
    • I n' est nén tchançleus a wangnî cwand il djowe Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Ele est tchançleuse å amoureus Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Il est tchançleus å djeu Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Il a des tchançeleuzès çanses Motî Haust (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Contråve

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
k' a del tchance

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin tchançleus
femrin tchançleuse tchançleuses

tchançleus omrin

  1. onk k' a del tchance

Ratournaedjes

[candjî]
onk k' a del tchance