måsegnî

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Aplacaedje tîxhon : « må » + « segnî »

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /mɔː.sɛ.ˈɲiː/ /moː.sɛ.ˈɲiː/ /mɑː.sɛ.ˈɲiː/ /mɒː.sɛ.ˈɲiː/ (betchfessî å)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /mɔː.sɛ.ˈɲiː/
• Ricepeures : må·se·gnî

Viebe

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	måsegne
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	måsegnîz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	måsegnans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	måsegnnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	måsegnrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	måsegnive
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	måsegne
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	måsegnî
Ôtes codjowaedjes	come waitî

1. taper l' guignon so ene sakî.
   • Ele a yeu tant des måleurs
     Sol corant d' l' anêye ki finixh
     Ki mågré leye-minme ele mådixh
     Li båshele ki vna, sins l' voleur,
     Måsegnî l' corant di si anêye. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Li novel an", p.18 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

• edjoupsiner
• epoûtloukî
• segnî

Mots vijhéns

• disbeni
• emacraler
• essôrçuler
• mådi

Ratournaedjes

måsegnî

• Francès : faire porter malchance, donner le guignon (nén ratournåve direk e francès)

Addjectif

	singulî	pluriyal
omrin	måsegnî	måsegnîs
femrin padrî	måsegneye	måsegneyes
femrin padvant	måsegneye	måsegneyès

måsegnî omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

1. (doûce creyance) ki n' a nén ene boune planete.
   • C’ est vraiy ki l’ ci k’ est måsegnî
     A bén åjhey di s’ forpougnî. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.123, “Les Shabots dè l’Bottresse” (fråze rifondowe).

Sinonimeye

• epoûtloukî

Ortografeyes

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

• mâ seignî : JVri

Sipårdaedje do mot

w. do Levant

Ratournaedjes

måsegnî

• Francès : porte-poisse ^(fr), qui est né sous une mauvaise étoile, malchanceux ^(fr)