Aller au contenu

temtant

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « temter » avou l’ cawete « -ant ».

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin temtant temtants
femrin padrî temtante temtantes
femrin padvant temtante temtantès

temtant omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. ki temtêye, e-st assaetchant.
    1. dins on bon sins.
    • Li tèm’tante ècinse dès fleûrs l’ arèsta— Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.163.
    • Twe ki l' sovnir ramoenne so mi êrive si temtante
      Come li bådje å pôrt
      Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 104 (fråze rifondowe).
    1. dins on måva sins.
      • «A ! Ki n’ pout on esse diåle
        Cwand l’ coir si fwait temtant !
        K’ on-z a l’ cour ki s’ ebale»
        Tuze l’ edjalé galant
        Ki, å fond del rouwale
        Voet k’ i sondje des brocalesJean-Pierre Vervier, Li Rantoele (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
assaetchant dins on mwais sins
assaetchant dins on bon sins