temtant
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « temter » avou l’ cawete « -ant ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /tɛm.tɑ̃/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /tɛm.tɑ̃/
- Ricepeures : tem·tant
Addjectif
[candjî]singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | temtant | temtants |
femrin padrî | temtante | temtantes |
femrin padvant | temtante | temtantès |
temtant omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- ki temtêye, e-st assaetchant.
- dins on bon sins.
- Li tèm’tante ècinse dès fleûrs l’ arèsta— Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.163.
- I va, so s’ blanke cavale, fir, li loukeure pierdowe avå l’ temtante vuzion ki l’ Bon Diu lyi evoye… — Joseph Mignolet, « Al Bèle Fontinne », comèdèye di treûs akes, 1924, p.13 (fråze rifondowe).
- Twe ki l' sovnir ramoenne so mi êrive si temtante
Come li bådje å pôrt
— Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 104 (fråze rifondowe).
- dins on måva sins.
- «A ! Ki n’ pout on esse diåle
Cwand l’ coir si fwait temtant !
K’ on-z a l’ cour ki s’ ebale»
Tuze l’ edjalé galant
Ki, å fond del rouwale
Voet k’ i sondje des brocales— Jean-Pierre Vervier, Li Rantoele (fråze rifondowe).
- «A ! Ki n’ pout on esse diåle