trouflire
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « troufler », avou l’ cawete « -ire »; çou ki dene on mot avou l’ dobe cawete « -lire »
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /tʀu.ˈfliːʀ/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : trou·flire
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
trouflire | trouflires |
trouflire femrin
- plaece k' on toufleu saetche al troufe por lu.
- Arivé so s' trouflire, li troufleu diveut, po cmincî, arindjî l' fosse comifåt.
- troufreye.
- Après avu r’batou foû les gonhîres d’Aiwaye et di R’moutchamp, il aveut passé l’Ambléve ås grossès pîres, et z’aveût-i gripé ås galops di s’morê, les fondrèyes di vison visu, po z’aler bate carasse avå les trih’s di Sètch’vå, et les trouflîres dè l’Fagne — Joseph Mignolet, "Li Payîs des Sotês", 1926, p. 30-31.
- Li cir anoerixh li brouwire
D' ene grosse nûlêye ; vola k' i ploût !
Li plouve va rimpli les trouflires
Fjhant del Fagne on dandjreus borboû!— Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 108 (fråze rifondowe).
Sinonimeye
[candjî]- (plaece d' on metou troufleu): trô d' troufe, fosse di troufe
- (sitindêye al troufe): troufreye, troufire, hotén d' troufe
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- trouflîre : S17 p. 186, S109, S117
- troufelîre : E170
- trouf'lîre : E1
Ratournaedjes
[candjî]Waitîz eto
[candjî]Lijhoz l’ årtike trouflire so Wikipedia