Aller au contenu

vîlwè

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje francès « veilloir » (minme sinse)

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
vîlwè vîlwès

vîlwè omrin

  1. (no d’ mestî) (vî mot) ovroe do coibjhî.
    • On vîlwè avou des usteyes di coibjhî Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Vosse vîlwè est tot cmagnî : i vs endè fåt on noû Motî Forir (fråze rifondowe).
    • A droete del sinne ene finiesse, sol divant on vîlwè avou kékès usteyes di coibjhî, å meur kékès fômes— Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, « Li savtî », 77-143 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  • vîlwè : E1
Li mot n’ est nén dins : C61, G100

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
vîlwè