Aller au contenu

voltrûle

Èn årtike di Wiccionaire.
 Fé deus etimolodjeyes, ene vi vént di «volter» (cavoler), et l' ôte di «volté».

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « volté » (avou on ristitchî R) avou l’ cawete « -ûle ».

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin voltrûle voltrûles
femrin padrî voltrûle voltrûles
femrin padvant voltrûle voltrûlès

voltrûle omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. (sessouwalité) ki n' si continte nén d' ene rilåcion amoureuse.
    • Dji nel vôreu maryi, il est bén trop voltrûle Motî d’ Vervî (fråze rifondowe).
    • Ene feye on ptit vigreus påwion
      A s' camaeråde li doûs zuvion
      Racontéve ses amours voltrûles Joseph Durbuy (fråze rifondowe).
  2. ki bodje tofer, po èn efant, ene biesse.
    • Mins si l’ rizlet mokeur vént djouwer so vos lepes,
      Come on voltrûle påwion ki danse divins les yebes,
      Mi pôve cour gros d’ dotances passe pa tos les tourmintsMartin Lejeune, "L’aveû" (fråze rifondowe).
  3. vireus.
    • Ouy ki l' sovnance do nid n' est k' on dezir foirt voltrûle,
      Dji vou, po médyî ti åme di tot çou k' t' as veyou,
      Dji vou k' tel våye ridire a tes frés målaidûles
      Ki rovièt trop voltî l' eritaedje … si fråjhûle,
      S' on toûne a panea-cou!
      Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 105 (fråze rifondowe).
  4. (pa stindaedje do sinse) k' a ene grande volté.
    • On sait comprinde li valeur di s' patreye ;
      S' on-z est voltrûle, on sait mori por leyeLouis Lagauche, "L' inmant", Dizo s’ bleû cîr, (1947), p. 123 (fråze rifondowe).

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C8, E213, R13
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.