Aller au contenu

zûnaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « zûner » avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
zûnaedje zûnaedjes

zûnaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « zûner ».
  2. (pus stroetmint) (mot d’ zolodjeye) (brut) brut d' moxhe, di moxhe al låme.
    • On n’ oyeut totåtoû kel zûnaedje des maltons.
    • Dvins les bouxhons c' n' est k' on zûnaedje di moxhes et d' maltons e-n alaedje Maggy Frisée (fråze rifondowe).
    • Sitindous fén mierlongs, nos n’ etindéns ddja li zûnaedje do vint dins les foyes.
    • Cwitant l’ campagne po trover d’ l’ ombe,
      Divins l’ zûnaedje do grand bwès sombe,
      Dji m’ efonça tot m’ pormoennant
      Martin Lejeune, "L’amour vint dè passer", dins « L’année des poètes » (1892), p. 230 (fråze rifondowe).
  3. (mot d’ medcén) brut nén normå dins l' oraye.
    • Dj’ a-st on zûnaedje dins l’ oraye, docteur.
  4. flåwe brut ki n' arestêye nén.
    • Dji n' etindeu rén, ki l' zûnaedje do vint dins les foyes D.T.W (fråze rarindjeye).
    • On-z ôt on zûnaedje :
      C’ est fiesse å tchestea. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Brutinèdjes », 1910, p.81 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
brut d' volaedje d' èn inseke
brut anormå dins l' oraye
flåwe brut ki n' arestêye nén

bruissement (fr)