zûnaedje
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « zûner » avou l’ cawete « -aedje ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /zyː.ˈnɛt͡ʃ/ /zyː.ˈnat͡ʃ/ /zyː.ˈnaːt͡ʃ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /zyː.ˈnɛt͡ʃ/
- Ricepeures : zû·naedje
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
zûnaedje | zûnaedjes |
zûnaedje omrin
- no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « zûner ».
- (pus stroetmint) (mot d’ zolodjeye) (brut) brut d' moxhe, di moxhe al låme.
- On n’ oyeut totåtoû kel zûnaedje des maltons.
- Dvins les bouxhons c' n' est k' on zûnaedje di moxhes et d' maltons e-n alaedje — Maggy Frisée (fråze rifondowe).
- Sitindous fén mierlongs, nos n’ etindéns ddja li zûnaedje do vint dins les foyes.
- Cwitant l’ campagne po trover d’ l’ ombe,
Divins l’ zûnaedje do grand bwès sombe,
Dji m’ efonça tot m’ pormoennant
— Martin Lejeune, "L’amour vint dè passer", dins « L’année des poètes » (1892), p. 230 (fråze rifondowe).
- (mot d’ medcén) brut nén normå dins l' oraye.
- Dj’ a-st on zûnaedje dins l’ oraye, docteur.
- flåwe brut ki n' arestêye nén.
- Dji n' etindeu rén, ki l' zûnaedje do vint dins les foyes — D.T.W (fråze rarindjeye).
- On-z ôt on zûnaedje :
C’ est fiesse å tchestea. — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Brutinèdjes », 1910, p.81 (fråze rifondowe).
Mots vijhéns
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Ratournaedjes
[candjî]brut d' volaedje d' èn inseke
- Francès : bourdonnement (fr)
brut anormå dins l' oraye
- Francès : bourdonnement (fr), tintement (fr), susurrement (fr)
flåwe brut ki n' arestêye nén