Aller au contenu

a tot côp bon

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Shûte des mots : « a » + « tot » + « côp » + « bon »

Advierbire

[candjî]

a tot côp bon (nén candjåve)

  1. (cronolodjeye) a tchaeke côp cwand l' ocåzion s' prezinte.
    • Divins les cis k' cwerèt leu voye
      Å triviè des poennes k' on rascoye
      E l' vicåreye, a tot côp bon ;
      Kibin nd a t i don come mi-minme
      K' ont dvou rovyî tot çou k' on inme. Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 104 (fråze rifondowe).
  2. sins s' arester.
    • L’ ome a compris, ratake si roye, et, mågré lu,
      Ritape a tot côp bon ses ouys, la, viè l’ crestea
      C’ est k’ i rsint dvintrinnmint li rgret k’ on-z a do piede
      Ene sacwè ki vs atneut, k’ on n’ rivoerè måy pus. Henri Simon, "Li moirt di l' åbe" (fråze rifondowe).
    • Ses bresses, ses djambes alént come on molinet, et s' ployive t i si screne a tot côp bon. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.43 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Variantes

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  • a tot côp bon : E1

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
a tchaeke côp cwand l' ocåzion s' prezinte
sins s' arester