burin

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Bodje lombård * « boro », pal voye do itålyin « burino » (minme sinse) et do francès « burin ».

Prononçaedje[candjî]

Vî vî burin romin

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
burin burins

burin omrin

  1. (usteye) sôre di pitite haminde po tayî l' rotche.
    • I polixha s’ grand front a tos ptits côp d’ burin :
      On-z î rtrouve co l’ fini do sculteu sovrin
      Et lyi creya des tchveas blonds come l’ avoenne k’ on soye ;
      Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "L’crèyåcion d’Eve", tome 43, p. 140 (fråze rifondowe).
    • Ene massete ki maye so l' burin; li pire sountéye Auguste Laloux, Li p’tit Bêrt, p. 11 (fråze rifondowe).
    • So çoula près, i fårè on mårtea et on burin po distoper les W.C…
      Jean Thoune (fråze rifondowe).

Parintaedje[candjî]

Mots vijhéns[candjî]

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes[candjî]

sôre di pitite haminde po tayî l' rotche
  • Francès : burin (fr)