calçon
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Bodje itålyin « calzone » (« marone »), pal voye do francès « caleçon » (minme sinse).
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /kal.ˈsɔ̃/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kal.ˈsɔ̃/
- Ricepeures : cal·çon
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
calçon | calçons |
calçon omrin
- (mot d’ mousseure) sôre di fene marone ki racouve dispoye li cingue disk' å mitan des coxhes, sortot poirté pa les omes.
- Des calçons d' fi, di coton, di flanele. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Dji n'årè, po l' fé gåye,
Avou s' djilèt d' nåkin, qu'ine pêre di blancs tchåssons,
Tos vîs-afêres da sonk, on rapèç'té cal'çon,
On tchap'lèt, qui m' rapinse mes prumîrès annêyes
Et mès prumîs påtérs, qui dji d'héve èl coulêye
Tot djondant d' twè, pôve pére, èt m' mame qui v'la longtins,
Rispwèse dizo l' wazon : — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "A l'pwète dès incurâbes" (avri 1878), p.54.
Mots vijhéns
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
[candjî]sôre di fene marone ki racouve dispoye li cingue disk' å mitan des coxhes, sortot poirté pa les omes
- Francès : calçon (fr)