Aller au contenu

cantinî

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « catene » avou l’ cawete «  »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin cantinî cantinîs
femrin cantinire cantinires

cantinî omrin

  1. ome (feme) ki fwait a magnî dvins ene cazere, ene sicole.
    • Les cantinîs et les cantinires di l' årmêye. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Dji so ene clapante cantinire
      Del gåre civike di nosse payis. Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Cantiniére di gârd-civique" (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
cantinî