Aller au contenu

cigåre

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « cigåre », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cigåre cigåres

cigåre omrin

  1. rôlea d’ foyes di toubak aspatêyes ey erôlêyes, po foumer sins pupe.
    • On djonne blanc-betch pinse esse on ome cwand il a l’ cigåre el boke. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Et asteure, dji m' va peter on cigåre e djårdén. Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.24 (fråze rifondowe).
    • On gosta d' totes lès sôres
      Du cigâres èt d' bwèssons.
      Camille Gaspard.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
cigåre