cogne

Èn årtike di Wiccionaire.
Aller à la navigation Aller à la recherche

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « cogne », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
cogne cognes

cogne femrin

  1. manire d’ esse, difoûtrinnmint, d’ ene sacwè.
    • On-z imprimrè so foye di cogne A4.

Sinonimeye[candjî]

Omofoneye possibe[candjî]

  • /kuɲ/ /kɔɲ/ : cougn (cougnet d’ bwès u d’ fier)
  • /kuɲ/ : dji, i, ele cougne, ti cougnes (do viebe « cougnî », fé l’ amour)

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes[candjî]

manire d’ esse, difoûtrinnmint, d’ ene sacwè

Francès[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Do viebe « cogner ».

Codjowa[candjî]

cogne

  1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « cogner ».
  2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « cogner ».
  3. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « cogner ».