Aller au contenu

colebeu

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

No d’ fijheu do viebe : « coleber ».

Prononçaedje

[candjî]
Colebeu avou ses colons

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin colebeu colebeus
femrin colebeuse colebeuses
colebresse colebresses

colebeu omrin

  1. (mot d’ colebeu) onk k' aclive des colons.
    • Mins vos, Djôzef, k’ est l’ fi d’ on colebeu et d’ on fén, bén k’ i n’ åye måy tchançlé, vos dvoz-t-esse èn amateur ? Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.22 (fråze rifondowe).
    • Å mitan des waides et des djårdéns, i gn a cial, l' ovroe d' èn årmurî, la, li colebire d' on colebeu ! Paul-Henri Thomsin, "Li vî bleu 2", 1980 (fråze rifondowe).
  2. sakî ki wåde des colons dås ôtes ou ki saye d' elzès assaetchî.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Ratourneures

[candjî]
  1. colebeu d’ oujheas : onk k' inme les oujheas
  2. djonne colebeu, vî bribeu : piede bråmint des çanse kî voet l' colebreye voltî

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
onk k' aclive des colons