disbåtche

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Svierba do viebe «disbåtchî».

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /disbɔːʧ/ /dysbɔːʧ/ /disbaːʧ/ /disboːʧ/ /dysboːʧ/ /dɛsbɔːʧ/ /dibɔːʧ/ /dibaːʧ/ (betchfessî å)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /disbɔːt͡ʃ/

Sustantif

singulî	pluriyal
disbåtche	disbåtches

disbåtche femrin

1. estance d' ene sakî k' a pierdou l' espwer.
2. estance d' ene sacwè k' est tote distrûte.

Ratourneures

1. esse al disbåtche, si mete al disbåtche, si taper al disbåtche
2. endaler al disbåtche

Sinonimeye

• (estance d' ene sakî k' a pierdou l' espwer) : Loukîz a : « disbåtchance »
• (estance d' ene sacwè k' est tote distrûte) : disbrôle

Fås amisse

• francès «débauche»

Ratournaedjes

estance d' ene sakî k' a pierdou l' espwer

• Francès : désespoir ^(fr), tristesse ^(fr), cafard ^(fr)