disnortance

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Do viebe «disnorter», avou l’ cawete « -ance » (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 1997)

Prononçaedje

• AFE :
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /dis.nɔʀ.ˈtãs/
• Ricepeures : dis·nor·tance

Sustantif

singulî	pluriyal
disnortance	disnortances

disnortance femrin

1. (belès letes) estance d' onk (ene) k' est disvoyî (-eye), ki n' a pus nou rafiya (k' a pierdou l' espwer).
   • Mins dabôrd, èn passe nén tot t' tins A t' fé pus laid ki t' n' es, Et a tchoûler so ti dzôrnance, So t' disnortance Et ti dseulance. — Lucyin Mahin.

Sinonimeye

• diloujhe; Loukîz a : « diloujhe »