disnortance

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Do viebe «disnorter», avou l’ cawete « -ance » (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 1997)

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
disnortance disnortances

disnortance femrin

  1. (belès letes) estance d' onk (ene) k' est disvoyî (-eye), ki n' a pus nou rafiya (k' a pierdou l' espwer).
    • Mins dabôrd, èn passe nén tot t' tins A t' fé pus laid ki t' n' es, Et a tchoûler so ti dzôrnance, So t' disnortance Et ti dseulance. Lucyin Mahin.

Sinonimeye[candjî]