Aller au contenu

djowea

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje francès « joiel » avou l’ cawete « -ea », adon racuzinåve avou l' francès « joyau » et l' inglès « jowel ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
djowea djoweas

djowea omrin

  1. (mot d’ djowalî) ene pire taeyeye ou on ptit cayet ki sieve a gålioter et k' a bråmint del valeur, soeye-t i k' il a stî foirt bén travayî, soeye-t i kel matire leye minme a del valeur.
    • Des djoweas d' feme.
    • Loukîz m' on pô ci bea djowea.
  2. (imådjreçmint) foû bea cayet.
    • C' est l' djowea del fiesse, del måjhone.
    • Al såjhon k' les fenresses vont-st ås tchamps csemer l' four, Brudje, li djowea des Flandes, fijha triboler ses clokes e l' oneur do mariaedje do duk Tchåle di Bourgogne Joseph Mignolet, Li Tchant di m’Tére, p. 101 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]
cayet po gålioter