Aller au contenu

fé mincion

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Shûte des mots : «  » + « mincion »

Vierbire

[candjî]

fé mincion

  1. (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « di ») rapinser, rilever coûtmint.
    • Kékes djoûs après, li tchîf del police fjha houkî l' Pope d' Anverse e s' buro et l' oujhea del minme coleur dihîfra tot a s' manire Pire Halbausa tot racontant mot po mot tote l' istwere k' i lyi aveut raconté sins fé mincion di çou k' ele aveut hapé. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.86 (fråze rifondowe).
  2. (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « a ») prinde asteme a, aconter.
    • Avou si an-tout-cas d’ tote dintele,
      Li dame shût s’ voye, sins fé mincion,
      Al martchande ki s’ fwait deus mintons,
      Tot loucant passer l’ ritche damjhele. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Li marchande di makeie», p.104 (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
rapinser, rilever coûtmint
prinde asteme a, aconter