foncea

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Do viebe « foncer », avou l’ cawete « -ea »

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
foncea fonceas

foncea omrin

  1. pitite .
    • On signeur a tchoezi si foncea (d' Erbåy) Po-z î fé s' tchestea; on vraiy bastea. Joseph Decossaux (fråze rifondowe).
    • Viladje di mès parints,
      Viladje di d’ quand dj’ èsteû gamin.
      A dj’ djamblé su vos pavéyes !
      A dj’ bèrôlé dins vos foncias !
      Al nîve, au solia, su vos-ûréyes !
      Jacques Desmet, Dêrènes bates, Mélin, 2014.
  2. plaece metowe pus fonde ki l' restant, la k' l' aiwe si rashonne.

Sinonimeye[candjî]

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes[candjî]

pitite vå
plaece metowe pus bas, sovint rimpleye d' aiwe