Aller au contenu

gris

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « gris », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin gris
femrin padrî grijhe grijhes
femrin padvant grijhe grijhès
  1. coleur fwaite di blanc et d’ noer.
    • Des gris tchveas.
    • Tes pîs wachént el grijhe poûssire. Léon Warnant (fråze rifondowe).
    • Ene bleuwe tchimijhe avou des rodjes botons, on col å lådje et ene grijhe cazake. Gilbert Renson (fråze rifondowe).
    • Si croufieus coir, portant si tene, a l' air do pezer so ses greyès pates. Ses plomes, d' on måssî blanc, sont totè dhåmonêyes, et s' tiesse e-st a mitan disploumêye, foice d' aveur stî dsonnêye a côps d' betchLouis Lagauche, "Li hatche di bronze" (1937), p. 68 (fråze rifondowe).
  2. (pus stroetmint) po les tchvås, coleur dinêye pa des pwels rodjes, blancs et bleus comaxhîs.
    • Les cavales årdinwesses estént soint grijhes.
  3. avou bråmint des nouwêyes, tot djåzant do tins.
    • Do laid gris tins.
    • Quand i faît gris
      Faut s’ ragaîyi
      En riyant à tot spiyi
      Émile Hesbois.

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
gris
  • Francès : gris (fr)
po les tchvås