hapå
Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.
hapå [o.n.]
1. djubet. F. potence.
- (mot d’ colebeu) trape d' intrêye d' on colebî.
- Èt come ine volêye di colons
qui s’ lèyèt toumer so l’ hapå
po r’moussî d’vins leû colèbîre,
lès pans s’ vont rapoûler so l’ tchaud pavé dè fôr
— Henri Simon, Li pan dè Bon Diu, L' èfornèdje, 1935. - Ni m' fwais nén rire, Djåspård ! Ass bén loukî si ç' n' est nén l' ci k' t' as metou so concours l' an passé et ki vént-st aprume di rtrover s' hapå !?! — Paul-Henri Thomsin, ratournant "Li vî bleu" da François Walthéry & Raoul Cauvin, 19801 (fråze rifondowe).
- Èt come ine volêye di colons
Etimolodjeye: viebe haper, cawete -å.
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :