houfêye

Cial, n a des racsegnes eciclopedikes so les houfêyes

houfêye k' etrinne des nûlêyes

Walon

Etimolodjeye

Bodje « houf », avou l’ cawete « -êye ».

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /hu.fɛːj/ /u.fej/
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /hu.fɛːj/
• Ricepeures : hou·fêye

Sustantif

singulî	pluriyal
houfêye	houfêyes

houfêye f.

1. arivêye di vint tot e-n on côp.
   • Po k' åddilong d' deus meye catoize, l' anêye tchante come al dicåce, vola des mots, des letes, des sons, po cåzer l' bea lingaedje walon, avou ene houfêye di bon vint po l' anêye ki vént — J. Spierkel.
2. (mot d’ meteyo) (pus sovint eployî å pluriyal) shofhaedje d' on foirt vint (tchaeke acôp).
   • Li tåvlea éndjolike ådzeu d' l' otovoye anoncive des houfêyes. — L. Mahin.

Mots vijhéns

sôte di vint, rouflåde di vint

Ratournaedjes

± arivêye tot e-n on côp di bon vint

• Francès : souffle ^(fr)

± acôp d' foirt vint (sovint å pluriyal)

• Catalan : ratxa ^(ca)
• Almand : Bö ^(de)
• Inglès : gust ^(en)
• Espagnol : ráfaga ^(es), racha ^(es)
• Francès : rafale ^(fr), bourrasque ^(fr)
• Norvedjin : Gust ^(no)
• Portuguès : lufada ^(pt), rajada ^(pt) (de vento)