Aller au contenu

houfêye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « houf », avou l’ cawete « -êye ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
houfêye houfêyes

houfêye femrin

  1. arivêye di vint tot e-n on côp.
    • Po k' åddilong d' deus meye catoize, l' anêye tchante come al dicåce, vola des mots, des letes, des sons, po cåzer l' bea lingaedje walon, avou ene houfêye di bon vint po l' anêye ki vént Joëlle Spierkel.
  2. (mot d’ meteyo) (pus sovint eployî å pluriyal) shoflaedje d' on foirt vint (tchaeke acôp).
    • Li tåvlea éndjolike ådzeu d' l' otovoye anoncive des houfêyes. Lucyin Mahin.

Ratourneures

[candjî]
  1. d' ene seûle houfêye : d' on mier côp
    • Si vo v’ni avét mi, boère tins zin-tins n’potée,
      Qué j’vô z’avalle dé n’seûle hoûfée !
      Léon Bernus, (ratournant Lafontinne).

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
arivêye tot e-n on côp di bon vint
côp d' foirt vint (sovint å pluriyal)

Waitîz eto

[candjî]