Aller au contenu

iy

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Loukîz a : « ouy »

Dobès rfondowes
iy ouy

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
iy iys

iy omrin

  1. alofôme di ouy.
Ratourneures
[candjî]
  1. fé des iys come des potales di gurnî
Sinonimeye
[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]

Loukîz a : ouy

Etimolodjeye 2

[candjî]

Mot-fråze

[candjî]

iy

  1. acsegne on sbarmint.
    • Po cmincî, il a cachî a lyî cåzer come a èn ome ; iy ! pinses tu ! Lucien Somme (fråze rifondowe).
  2. acsegne li colere, li doleur, li disgostaedje.
    • Dji m’ laireu côper l’ doet ki c’ est vosse sour Mareye !
      Iy ! Mondju ! ké displi ! leyîz l’ po çou k’ elle est Henri Simon, dins Cour d' agnon (fråze rifondowe).
    • Iy ! K’ il ode li froumadje, don, cial. — Duy (fråze rifondowe).
    • Iy, potince, va, kéne crake, pa ! Dj’ è so tote macasse Louis Lagauche (fråze rifondowe).
    1. avou èn adviebe.
      • Kimint ? Vo ndalez dedja ? Iy don ! Ké damadje ! Henri Simon, "Janète" (1911), eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.151 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
acsegne on sbarmint
acsegne li colere, li doleur, li disgostaedje