Aller au contenu

coelance

Èn årtike di Wiccionaire.
(Redjiblé di keûlance)

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « coe », avou l’ cawete « -ance », motoit avou l' assaetchance di « disseulance » (etimolodjeye nén acertinêye).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
coelance coelances

coelance femrin (cåzu todi singulî)

  1. (belès-letes) estance d' esse coe.
    • Et Dèlgofe, li tièsse plinte di vûzions, ad’hinda foû dè bwès, po s’ rihaper è l’ keûlance d’ine pitite gargote.Joseph Mignolet, "L' aloumire" (1921).

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R10, E1, E203

Ratournaedjes

[candjî]
coelance