Aller au contenu

kimandmint

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di k(i)- / co-
Plinne cogne Lidje-Årdene
(betchete sipotchåve)
Cogne Nameur-Tchålerwè
(betchete nén spotchåve)
Sipotcheye cogne Lidje-Årdene
kimandmint comandmint cmandmint

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « kimander », avou l’ cawete « -mint », calcaedje do francès « commander ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
kimandmint kimandmints

kimandmint omrin

  1. fijhaedje di kimander d' ôtès djins.
    • Aveur li cmandmint d' ene årmêye Motî Haust (fråze rifondowe).
  2. (mot d’ rilidjon) lwè dinêye do Bon Diu a Moyize.
    • Les dijh cmandmints Motî Haust (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. dzo li cmandmint di.
    • L' ovraedje kiminça dzo li cmandmint do mwaisse,
      Les corotes l' amoennît, li botaye l' avala,
      Li fôr el restchåféve et l' pilon l' sipråtcha !
      Louis Lagauche, "L' inmant", Li hôt-fornea, (1947), p. 94 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]

(kiminçmint et cominçmint)

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

Ratournaedjes

[candjî]
fijhaedje di kimander
lwè da Diu