manike

manike do mecanike d' on tchår

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Bodje « man- » ‎(« mwin »), avou l’ cawete « -ike »

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /ma.nik/ /ma.nək/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /ma.nik/
• Ricepeures : ma·nike

Sustantif

singulî	pluriyal
manike	manikes

manike f.

1. pougneye k' on toûne po fé roter èn usteye mecanike (viole, usteye di foidje, diåle volant, evnd.).
   • On grand djonne coir, avou ene båbe et des crolés ouys, tchantéve des viyès airs tot tournant l' d' ene vierlete — M. Frisée (fråze rifondowe).
   • Ene viye nerveuse mwin fwait brotchî ses dognons et serant l' pougneye del manike k' ele vént d' apicî — L. Lecomte (fråze rifondowe).

Ratourneures

1. Firmin Manike : no metou d' on djouweu d' viole.

Parintaedje

• manote, manete
• smaner
• Loukîz a : « mwin »

Sinonimeye

manote, pougneye

Ratournaedjes

± pougneye k' on toûne po fé roter èn usteye mecanike

• Francès : manivelle ^(fr)