Aller au contenu

manike

Èn årtike di Wiccionaire.
manike do mecanike d' on tchår

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « man- » ‎(« mwin »), avou l’ cawete « -ike »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
manike manikes

manike femrin

  1. sôre di spès want d' cur ki waerantixhe les mwins des coibjhîs cwand i keuzèt.
  2. sôre di spès want ou spès cwåré d' sitofe, po waeranti les mwins del tcholeur cwand on prind ene sacwè d' foirt tchôd el coujhene.
  3. pougneye k' on toûne po fé roter èn usteye mecanike (viole, usteye di foidje, diåle volant, evnd.)
    • On grand djonne coir, avou ene båbe et des crolés ouys, tchantéve des viyès airs tot tournant l' manike d' ene vierlete Maggy Frisée (fråze rifondowe).
    • Ene viye nerveuse mwin fwait brotchî ses dognons et serant l' pougneye del manike k' ele vént d' apicî Louis Lecomte (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. Firmin Manike : no metou d' on djouweu d' viole.

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
pougneye k' on toûne po fé roter èn usteye mecanike