Aller au contenu

muzikeu

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « muzike », avou l’ cawete « -eu » (acawêye a on no).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin muzikeu muzikeus
femrin muzikeuse muzikeuses

muzikeu omrin

  1. onk ki djowe voltî del muzike (sovint po s' plaijhi).
    • Sint rovyî mes tåyes et mes ratayons k' ont stî cinsîs et muzikeus amon les contes d' Årdjetea Joseph Schetter, Gretri, p. 28 (fråze rifondowe).
    • Li djoû k' dji va leyî mes hozetes, dji vou k' on m' mete e tere sins les muzikeus ! Paul-Henri Thomsin, ratournant "Li vî bleu" da François Walthéry & Raoul Cauvin, 1980 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Dizotrins mots

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
Li mot n’ est nén dins : E1, E203

Ratournaedjes

[candjî]
muzikeu