Aller au contenu

oraedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
oraedje oraedjes

oraedje omrin

  1. (mot d’ meteyo) foite plouve ki n' deure nén avou des aloumires et des côps d' tonire.
    • Cwand les pexhons moxhnèt, c' est sene d' oraedje u d' tcholeur.
    • Dj' åreu meyeu k' ele tchaireut dins m' lét k' l' oraedje.
    • Et parey k’ ene coxhe d’ åbe, abatowe pa l’ oraedje,
      Li pôve fourit-st ehertchî divins l’ oirbire… divna
      Ene måssîte ragognasse ! On vraiy borea d’ clicotes ! Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.68, “Dihâv’lêye” (fråze rifondowe).
  2. araedje, colere.
    • Del manire ki khagnive so s' tchike, on sinteut k' il aveut l' åme plinne d' oraedje. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.65 (fråze rifondowe).
  3. (pa stindaedje do sinse) foirt moumint d' ene margaye.
    • L' oraedje est passé ! Sayîz di vs racmoirder.
    • Si l' måleur nos mancive eco ene feye d' èn oraedje,
      Les pikes di nos coperes, les hepes do Borinaedje,
      Do payis d' Lidje et d' Tchålerwè,
      S' elevrént dzeu nos tiesses et nos brairéns-st eshonne. Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 121 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

oraedjeus, oraedjeuzmint

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
foite plouve ki n' deure nén avou des aloumires et des côps d' tonire

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike oraedje so Wikipedia