pegnon

Racsegnes eciclopedikes po tos les sinses do mot «pegnon»

Pegnon d' ene pitite måjhone

Walon

Etimolodjeye

Tayon-bodje latén «pinna» (plome, pena), avou l' cawete "-on".

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /pɛɲɔ̃/ /piɲɔ̃/
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /pɛɲɔ̃/
• Ricepeures : pe·gnon

Sustantif

singulî	pluriyal
pegnon	pegnons

pegnon o.

1. (mot do bastimint)
   1. ponte d' on meur, del cogne d' on triyingue.
   2. meur (dilérin ou divantrin) avou l' ponte ådzeu.

      Il ont moussî e djårdén på posti do pegnon (G. Brener).

2. (mot d’ antomeye)
   1. boket difoûtrin di l' oraye.
   2. pena do nez.
3. (mot d' djeyografeye) rotche ki s' arestêye totnete, so tere ou dins l' mer.

Parintaedje

• ripegnter

Sinonimeye

• (meur dilérin, avou l' ponte ådzeu) : volé, wan, hôt-volé, hôte-paroesse

Ratournaedjes

± meur (dilérin ou divantrin) avou on triyingue ådzeu

Almand: Giebel (de) Francès: pignon (fr)

Inglès: gable (en)

± rotche ki s' arestêye totnete, so tere ou dins l' mer

Espagnol: peñón (es) Francès: promontoire (fr) rocheux