Aller au contenu

pezanteur

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « pezant », avou l’ cawete « -eure »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
pezanteur pezanteurs

pezanteur femrin

  1. sintaedje d' ene sacwè veyowe come pezante, rascråwante.
    • Dji sin ene pezanteur å stoumak. Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Li ci k’ doet cori d’ poite a poite,
      Po wangnî ene souwêye crosse di pan,
      Doet mådi l’ pezanteur des ans,
      Les histous ki l’ viyesse apoite. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Li joueux d’or», p.93 (fråze rifondowe).
  2. (fizike) exhowe del daegn k' assaetche tot viè si cour.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
  3. (mot d’ meteyo) spexheur di l' air.
    • Li baromete fwait cnoxhe li pezanteur di l' air. Motî Forir (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
sintaedje d' ene sacwè veyowe come pezante
exhowe del daegn k' assaetche tot viè si cour
spexheur di l' air