Aller au contenu

popa

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : pope, papa, påpåd, pâpâ.

Etimolodjeye

[candjî]

Dodobe mot «pa», motoit avou assaetchance del prumire voyale di «moman».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
popa popas

popa omrin

  1. (dins èn arinnoe) (mot d’ efant) po èn efant arinner s' pere.
    • Dijhoz, popa, kimint avoz cnoxhou moman ?
    • Popa, dj’ a sogne des zombîs, mi. Paul-Henri Thomsin, ratourtnant Tchantchès, c'èst po rîre, 2023, p.36 (fråze rifondowe).
  2. (pus stroetmint) tot-z eployant si no après.
    • Si ns avéns måy wangnî l' miyon la popa Mårtén. Vos n' dimeurrîz pus ås incuråbes, cwè. Joseph Mignolet, "Milionêre !" (1934), p.9 (fråze rifondowe).
  3. po cåzer d' on pere, ki c' est l' fi ou l' feye k' endè djåze.
    • On bea motchoe d' linne po bistoker m' moman et on kilo d' simwès po m' popa Louis Sohy (fråze rifondowe).
  4. (pa stindaedje do sinse) (camaerådreçmint) po cåzer d' on pere dins tos les cas.

Sinonimeye

[candjî]

Loukîz a : « pere »

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
po èn efant arinner s' pere
pere dins tos lescas Loukîz a : pere